Polikrystaliczne ogniwa krzemowe wykonywane są z dużych prostopadłościennych bloków krzemu, wytwarzanych w specjalnych piecach, które powoli oziębiają roztopiony krzem, aby zainicjować wzrost polikryształu o dużych ziarnach. Bloki te są cięte na prostokątne płytki, w których również formowana jest bariera potencjału. Polikrystaliczne ogniwa są trochę mniej wydajne niż monokrystaliczne, lecz również koszt produkcji jest obniżony.

W chwili obecnej przemysł fotowoltaiczny oparty jest głównie na krzemie krystalicznym i polikrystalicznym. Podstawowymi zaletami tej technologii są:

—  możliwość wykorzystania doświadczeń bardzo dobrze rozwiniętego przemysłu półprzewodnikowego (mikroelektroniki),

—  relatywnie wysokie sprawności przetwarzania promieniowania słonecznego,

—  prostota i bardzo dobra stabilność pracy.

Wadą natomiast jest stosunkowo duża grubość ogniwa, co oznacza zużycie znacznej ilości drogiego materiału. Wprowadzane są ograniczenia wielkości, a co za tym idzie konieczność łączenia, a więc moduły nie są monolitycznie zintegrowane.